سرشماری در دوزخ

(یادداشت: این برگردان قدیمی از نوشته‌ی لاریک هدریک که متن انگلیسی آن را گم کرده‌ام، به گمانم هم چخوف‌دوستان را خوش می‌آید و هم با اشارت بر حال و روز بند و بندیان یک قرن پیش روزگار تزاری کنایت به بند و بندیان روزگار ما دارد.)

	آنتون چخوف زمانی چنین نوشت: "پزشکی همسر قانونی‌ام، و ادبیات معشوقه‌‌ام است." صد سال پیش، او راهی برای سازگاری این دو یافت.
طرح مشهور دیوید لوین از چخوف David Levine

در آستانه‌ی سال 1890 دکتر آنتون پاولوویچ چخوف در اندوه و محنت به ‌سر می‌برد؛ هر چند چنین می‌نمود که اوضاع بر وفق مرادش می‌گردد. چخوف در سی سالگی کار نوشتن ایوانوف -  نخستین نمایشنامه از سلسله نمایشنامه‌های درخشانی که او را در ردیف یکی از بنیانگذاران درام نوین قرار می دهد-  را به پایان رسانده بود و رو به آن داشت تا بر مسند استادی در داستان‌نویسی نوین بنشیند. چخوف از همان آغاز طبابت در درمان بیماری‌ها کارآزموده شد و بی آن که از کار دوگانه‌ی نویسندگی و شفابخشی رنجه شود، به این دو روی زندگی‌اش توازن ظریفی بخشید و گاه شیدای این و گاه فریفته آن بود.

.